වැහැපන් වැහි

අහස ගොරවලා
හෝ හෝ ගාලා
එළියෙ මහ වැස්ස.
ගස්
ගල්
උදුරා දාන්න වාගේ.
කොහේදෝ ඉඳලා
මහ සුළං ඇවිල්ලා
ගසාගෙන යනවා
වේගයෙන්
වෙල දිහාවට.
කන්ද හෝදාගෙන
පහළට එන වතුර පාර
නොයෙක් රටා මවමින්
වෙලට එකතුවෙන්නෙ
පොළොවෙ සාරයද සමඟින්.
හදීසියෙම අහස කළු වුන නිසාදෝ
වෙල දිහාවෙ
තොර තෝංචියක් නැතිව
කෑ ගහන කුරුල්ලෝ.
කොස් ගහේ
අත්ත බදාගෙන
ලවක් දෙවක් නැතිව
කෑ ගහන
ලේනෙක්,
ඉන්න හිටින්න
තැනක් නැතුවා වාගේ.
නැත්නම්
උගේ පැටව් ලගට යන්න
පාර හොයාගන්න
බැරිවෙලා වෙන්න ඇති.
ඔළුවෙ ඉඳලා
මුළු ඇගම වහගෙන
පොරෝණය අස්සේ ගුලිවෙලා
තව ඉන්න ඇත්නම්,
ඔළුව වෙහෙසවන
සියළු ප්‍රශ්ණ අමතක කරලා.
ගේ ඇතුලට ආව
සුළගේ හෝ හෝව
අහන් ඉන්න තව ආසයි
සීතල විඳ විඳ.
වැහැපන් වැස්ස
තව වැහැපන්,
කාණු ඉතිරිලා
වෙල පිරිලා යනකල්
වැහැපන්.
ඇසීයන් හෝ හෝව
ගුලි වෙන්න
පොරෝණයේ
උණුසුමට
තව තවත්.