උස්සන්ගොඩ

පෙණපිඬු විසුරුවා
වෙරළ ඉම
හැපෙනා
උස් රළ ගෙඩි
දෙරණතල පුරාවට
හෝ හෝව නඟද්දී,
තනි තරු
තරු වැල්
තරු පොකුරු
පායලා
ඉමක් කොනක් නැති
උස්සන්ගොඩ
විසල් අහස පුරාවට.
බිඳෙන ඒ
රළ මිසක්
වෙන කිසිත්
හඬ නොමැත,
දිවා රෑ දෙසවනට
වද දෙනා
වියරු හඬ නගරයේ
කිසිත් නැත
ලඟපාත.
සීත මඳනල මුසුව
කොහේදෝ සිට
නොතේරෙන සුවදක්
කවරක්ද කිව නොහැකි
නොතේරෙන සුවදක්,
හමායයි
දිගන්තේ.
මුලක් නැති
මැදක් නැති
අගක් නැති විශ්වයේ
නිසල සිත
පාවයයි,
මතක්කර
විමුක්තිය ලැබූවන්
විඳින ඒ
අමාසුව.