කන්යාවක
පහස ලබන්නට
ජාගර සිත
හිමිදිරියෙම ගොඩවුවා
අසපුවකට.
ඇට මස් ලේ නහර
කිසිත් නැති
නාඩි වැටෙන මළමිනිය
සුවඳ ඇග උලාගෙන
සැදී පැහැදී
සයනය මත බාවලා
අපුරුවට.
සියළු
වතාවත් සමගින්
පටන්ගත්තා
වන්දනාව.
සඳ නැඟෙද්දී
අහස් කුසේ
නිකැළැල් සිත
පිටුවුවා,
ජාගර සිත් හැව
උනාදමා
සයනය
පා මුල.
6.21.2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment