නොදුටු සේකර

නෑයෙක්ද නොවේ ඔබ
මිතුරෙක්ද නොවේ ඔබ
ඔබ රූ මේ යැයි
ඔබ හඬ මේ යැයි
සැබෑවට
දැක නැත.
අසා නැත.
එනමුත්
ඔබ පතින්
ඔබ පොතින්
දකිමි ඔබ,
දුටිමි ඔබ.
නිදහසේ ගලායන
සුනිල් දිය කඳක් සේ
සිහල බස
නිදහස් කවක් තුළ
ගී පද වැලක් තුළ
හසුරුවා ඇති අයුරු,
හැගුම් පෙළ කලතවා
දැනුම් දිය වගුරුවා
හසුරුවා ඇති අයුරු
මොනතරම්
සුන්දරද?
උනා නීල වර්ණ වරල
අලක අඳුන් ඇඳි
කෝලවෙමින් විමානයෙන් බැසයන
ස්වර්ණමාලි යලි දකින්න,
ඇසේ මතුවෙන කදුළු බිඳුගෙන
අවුකන බුදු සිරිපා දොවන්න,
පෙණ කැටියක පාකර
මුදු පතුල යට ඉඳ
මුතු ගෙනෙන්න,
ඈත කඳුකර හිමව් අරණේ සිට
හමනා සුළං රැල්ලක
ඔබේ නම රඳවන්න,
'දෙතොලින් දෙතොලට
උණුසුම් පණ සිඹ
මේ පොළොවේ යලි
මා බිහිකළ මැණ'
ඔබ පැතුවා සේ
මගේ දේශය අවදි කරන්නට,
ආදී සිංහලේ වීර මී මුතුන් ලෙයින්
සාර වූ
උදාර වු මාතෘ භූමියට,
යලිත්
එනුමැණ
පරිසරවේදියාණනි
සිහල පුත්‍රයාණනි
දේශමාමකයාණනි
සේකරයාණනි.