මහ බිත්ති
දෙදරා යන තරමට
දස මසක්
කුසවුන් නුඹ
හිරු එළිය දකින්නට
සැරසෙනා මොහොතේ
නුඹ මවගේ විළාපය
අවකාශය පුරාවට
රැව්දුන්නා.
අත් හංගාගෙන
පිටුපසට
බර අඩි තබමින්
නුඹේ පියා
කියවා කොහෙත්ම
තේරුම්ගන්නට බැරි
මුහුණින්
කොරිඩෝවෙ
දිග මැන්නා.
ගත සිත පෙළමින්
මෙතරම් දුක්විඳ
ජීව හුස්ම
නුඹට පිම්බ
නුඹේ මවත්
ඇස් දෙක පාදා නුඹගේ
නව ලෝකෙට දොරටු අරින
නුඹේ පියත්
රැකගන් පුත
නුඹ පණ වාගේ.
5.31.2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment