මවකි නුඹ මට

මවකි
නුඹ මට.
මවකි
නුඹ මට.
නුඹ කුස
මා
දැරූ නිසාවෙන් නොවේ.
සියලූ දේ
මගෙන් ගත්
අන් අයට
පහන් සිත් දල්වන්න
කියාදී
ජීවිතය
මට යලිත්
ලබා දුන්
නිසාවෙනි,
ඒ.
මවකි
නුඹ මට.

ගමන

හිතන්න එපා
රැවටෙයි කියලා මම
හිනාවුණාට යාන්තමට
කිසි දෙයක්
සිදු නොවූ විලසට
අද.
මතකයි
ගිලගත්තා
හැමදේම
දත් විලිස්සාගෙන
නැතිව
කිසිම කිසි අනුකම්පාවක්
දෙසැම්බර් විසි හය

සුදු සඳේ කියාපන්

මහ පෝයට ඉව අල්ලන
මෝදුවන සඳ.
ගහ වැලේ අග සිඹින
දිය බිංදු
සීරුවට රූටනවා
අතු අගින් කඳ මුලට
සනසවා
පිපාසිත මහ පොළොව.

මුණුමුනුව

තුරු හිසින් තුරු හිසට

සවන්තල

තරගයක පැටලිලා

අහගන්න

මග නොහැර

සියල්ලම.

මම මෙතැන

නුඹ ඔතැන.

රූස්ස ගහ අග

අදුරු ගුළියේ

ප්‍රේමයෙන් මුසපත්ව

ගී කියන

බකමූණා,

නිහඬබව රකින්නට

අදහසක්

නැහැ වගේ.

අළු කොබෙයි මුණුමුනුව

පරදින්නට බැරිව වගේ

බකමූණට

ළඟක නැතත්.

අහස් ගඟ

කිරි සයුර

තැනින් තැන

තරු පොකුරු.

එක දිගට තරු රෑන්

ඔරායන්

හත්දින්නත් තරු

දුවයන්නට

තරුවෙන් තරුවට

පොර බඳිනවා

සිත

ගත,

ගත

සිත.

සුදු සඳේ

වැසෙන්නට

පෙරාතුව

කළු වළාවට

කියාපන්

මගෙ සඳට

නොසිතන්න

මා ගැන,

ඇති නිසා

දින හයක්

තව.

දැකගන්න

මගේ සඳ

තරු දෑස

දකින්නට

මුදු කොපුල්

සිබින්නට.

කියාපන්

නොතමන්න

සිත් දෑස,

නොසොයන්න

උණුසුමක්,

නැති නමුත්

ළමැද කිරි

කියාපන්

හිදින්නට

සිත් තුටින්

සතුටු ගඟ  

මැද කිමිද.

රජෙකු මම

ඉරිදාට.

පාන්දර

දුව එන්න

කියාපන්

සිගිති අත්

විහිදලා

මා වෙතට පියබලා.

සුදු සඳේ

කියාපන්

හනි හනික

කළුවලා

ළග ළගම

කියාපන්

සුදු සදේ

හනි හනික .

මගේ දූ

අහස් තරු
කැට දෙකක්
පොඩිම පොඩි
තරු දෙකක්
සිනාසෙන තරු දෙකක්
මුතු ඇහැට දුක ගෙනෙන
දෙකන් පෙති කෙළවරේ
පැළදගෙන
අපූරුයි.
'මගෙ පුතා රිදුනාද?'
'නෑ, මම ගෑනු ළමයෙක්'

දුවක් වෙලා
හිටි හැටියේ
මගේ පුතා
ගිය සතියේ.

උදානය

මිදුනෙමි
බැම්මෙන් මිදුනෙමි.
මහත් වූ බරක් හිස් හී නොරඳී.
උදය, දිවා කල මෙන් ම රාත්‍රිය ද සෙමින් ගෙවීයයි.
සෙලවීමක් නොවේ,
කාලයෝ ගෙවී යයි.
එහි ලතාවක් ඇත.
අමුතු මිහිරක් සිත්වදී.
සිත් තැවුලක් නැත.
අවලාද නැගීමක් නැත.
අවලාද නැගීමට හේතුවක් නැත.
යලි හේතු නූපදී.
නූපදිනා සේ මියගොස් ය.
රැවටීමක් නැත.
මුසවෝ නැත්තේ ම ය.
කයෙහි නැත, මනසේ නැත, ව්‍යාධියක් නැත්තේ ම ය.
අතීතය වර්තමානයේ මතකයක් පමණි.
එහි ඇලීමක් නැත.
දුව පනින පණ ඇති මලක් වෙයි.
අනාගතය හා සැසඳීම නැත්තේ,
ඇත්තේ ලේ බැඳීමක් පමණි.
අවලාද නැගීමක් නැත.
අවලාද නැගීමට හේතුවක් නැත.
වසා තැබූවක් විවර කෙරුවා සේ ය.
අඳුරින් එළියට ආවා සේ ය.
විවර කළ දොරින් ආලෝකය ගෙට වදී.
ඒ අලෝකයෝ උරා බොත්.
ඉක්මනක් නැත. කොහෙත්ම නැත.
සෙමින් සෙමින් උරා බොත්.
නිදහස් සිත් සියොත්හු ඉගිල යත්.
නොයෙක් රස බුදිමින් යලි සිත් සේ ඉගිල යත්.
සිත් සියොත්හු ඉගිල යත්.
දුකෙහි ම ගිලුනේ,
ගහට පොත්ත සේ ජීවිතය හා යා වූයේ.
ලෝකයට හඬගා කීවේ,
කය ද සිත ද අවුල් වී
මනෝ විකාරයේ කෙලවර සිට ගත්තෙමි.
එහි කෙලවරින් මෙපිටට පනින්නේ,
දිරාගිය ළී දණ්ඩ
දෙකෙලවර අල්ලා එක්කර නො බිඳෙන සේ.
මහත් වෑයමකි.
කුස කියා කොදු ඇටය ද
කොදු ඇටය කියා කුස ද අත ගෑ
හේ
මට සිහිවේ.
දුව පනින පණ ඇති මල
සිත් පතුලින් සිනාසුනේ,
විකෘතියෙන් මිඳුනෙමි.
අතීත හැව අත්හැරිය යුතු ම ය.
අතීතයෝ එක් බැඳීමකි.
අනාගතය හා බැඳීමක් පමණි, ඒ.
අඳුරු බිම්ගේ කෙලවරට බඩගා ආවෙමි.
එලි තිතක් වේ.
කළු වළාවෝ පහවයත්.
ස්වර්ණ රේඛාවක් වේ.
එය හා බැඳෙමි.
එහි සුවය හා බැඳෙමි.
සිත් පුබුදා
මායාවෝ පලවා හැර
බැඳීමෙන් තොරව බැඳෙමි.
ස්වර්ණ රේඛා එළි තිත
ඉදිරි මග ආලෝකය ම විය යුතු.
හැරීමක් නැත,
ඉදිරියට පා එසවූයේ, හැරීමක් නැත.
එළි තිත හා බැඳෙමි.
ස්වර්ණ රේඛාවෝ හා බැඳෙමි.
එයම අරමුණු කරන්නෙමි.
සිත් මල කිසිත් නැත.
ස්වර්ණ රේඛාවෝ,
මනස් කුහරය පතුල ම
වැළදගෙන ඉන්නේ,
එය ම සිත්ගනී.
එය ම අරමුණු වෙත්.

ඉවසීම

පැය දෙකක් නොවේ
පුරා දින හයක්
ඉව අල්ලනවා,
සඳු මියයන
හිරු පිපිදෙන
සත් වෙනි දවසට
ඉව අල්ලනවා,
විඳගන්න ඒ සුවඳ
මුදු පහස ලබන්නට
ඉව අල්ලනවා,
මම
මට මගේ වෙන
ඒ මොහොතට
ඉව අල්ලනවා,
විශ්මිත ලොකු ඇස්
දෝරේ ගලන කිරි සිනා
වියත් දිගු කෙහෙ රැළි
දුව පනින දඟ පොදිය
දකින්නට
විදින්නට
ඉව අල්ලනවා,
පැය දෙකක් නොවේ
පුරා දින හයක්,
මම.

කිරි සිනහා

මගේ ගත
මම සොයයි
කිරි සිනා
මට ඇසේ.
මගේ හිත
මම සොයයි
කිරි සිනා

මට ඇසේ.

මගේ ගත - මගේ හිත

කිරි සිනා - කිරි සිනා

හැම තැනම

කිරි සිනා.

කිරි සිනා

මට ඇසේ.

මගේ ගත - මගේ හිත

මගේ ළඟ  - මගේ ළඟ.

මගේ හිත

මගේ ළඟ,

මගේ ගත

මගේ ළඟ.

කිරි සිනා

මගේ ළඟ

හැමදාම.

ස්තූතිය

ඇසූ දේ

   'තව ටිකක් ඉවසන්න තිබුනා'
   'මේ රටේ නීතිය කරපු දෙයක්'
   'දැන් ඔහොම හිටියට මිනිහා අතේ තමයි වරද ඇත්තේ'
   'මොනවා වුනත් අරයා හරි ඇති, බලන්න අහිංසකකම'
   'ප්‍රශ්ණ වලට මූණදෙන්න දන්නේ නෑ, එච්චරයි'
   'තෙරුවන් සරණයි'

සිතූ දේ

   පැමිණි හැමෝටම ස්තුතියි

සිල් සුවඳ මගෙ පුතුට

සංසාරෙන්
එතෙර වෙන්න
අ යනු ආ යනු කියනවා
මගේ පුතා
සුදට සුදේ
සුදු ඇඳගෙන.
ඔබේ පියා
මා නොවන්න
මගේ පුතා
ඔබ නොවන්නදකින්නට කෙළවරක්

මේ සංසාරේ

අ යනු  ආ යනු කියනවා

මගේ පුතා

සුදට සුදේ

සුදු ඇඳගෙන.

එරමිණියා

ගොතාගෙන

ඇස දල්වා

අතන

මෙතන

පුන් සඳ පරයන

මුහුණ දල්වගෙන

අ යනු  ආ යනු කියනවා

මගේ පුතා

සංසාරෙන්

එතෙර වෙන්න,

හමද්දී සිල් සුවඳ

වැලි මළුව පුරාවට.

ඩේ කෙයා සෙන්ටරය

මවක් නැත
පියෙක් නැත.
අද ඊයෙ හඳුනගත්
අක්කා ඇත.
නැන්දා ඇත.
කෑම ඇත
කවනු නැත.
ඒ දේ ඇත
මේ දේ ඇත.
හුරතලුන් ඇත,
හුරතලය ඇත.
ඩේ කෙයා සෙන්ටරය,
සිරවෙන්න එහි
ඔබ කල වරද කිම?

නිදහස

රේජිෆෝම් මත
සීතල යහන.
පහුරු ගාන්නට බෑ
සැටින් රෙදි
සුදු පාට.
හරි බරයි
පස් කන්ද.
නිදහස් කරනවා
අද අදම,
මේ දැම්ම
හොද
නරක
මතක ගොඩ,
ඕනෑ
නිසාවෙන්
සැතපෙන්න,
කරදරයක් නැතිව
රේජිෆෝම් මත
සීතල යහන.

සතිය

ඉරිදා
ඉරිදා
ඉරිදා
ඉරිදා
ඉරිදා
ඉරිදා
ඉරිදා,
මගේ සතිය.
මගේම ලේ
තුරුලට එන
මගේ සතිය.

වෙනස

මෙච්චර දවසක්,
හිතුවා මම
අපි ගැන,
ඈත්වුණා ලෝකය මගෙන්.
අද,
හිතනවා
මම
මම ගැන,
ලඟාවෙනවා ලෝකය
බදාගන්න
බැරි තරමට
මට
අපූරුවට.

දෙකේ පංතියට...

වැහි බිංදු බිංදු
වැටෙනා හිමිදිරි යාමේ
මුතු බිංදු බිංදු
කඳුළැල් වැටෙන සීතේ
මල් පොකුරැ පොකුරැ
රඳවා පොඩි ළය තුරුලේ
අකුරු කරන්නට යන
සුදු පුතු මාගේ

කිසිදු දිනෙක
මුසා බසක් නොදොඩන්න
ඔබේ මිසක්
අනුන්ගේ දේ නොසොයන්න
හොඳක් මිසක්
නරකක් මතු නොකරන්න
දිරිය ලැබේවා
මා පුතු නෙතු මලට

ගහට කොළට
පාන සෙනේ වැඩිවෙන්න
හැදූ රටේ
නම මතුවට රන්දන්න
තුන් සරණය
මතු සරණය කරගන්න
දින දින දිනේවා
මා පුතු හෙට දවස