පැය දෙකක් නොවේ
පුරා දින හයක්
ඉව අල්ලනවා,
සඳු මියයන
හිරු පිපිදෙන
සත් වෙනි දවසට
ඉව අල්ලනවා,
විඳගන්න ඒ සුවඳ
මුදු පහස ලබන්නට
ඉව අල්ලනවා,
මම
මට මගේ වෙන
ඒ මොහොතට
ඉව අල්ලනවා,
විශ්මිත ලොකු ඇස්
දෝරේ ගලන කිරි සිනා
වියත් දිගු කෙහෙ රැළි
දුව පනින දඟ පොදිය
දකින්නට
විදින්නට
ඉව අල්ලනවා,
පැය දෙකක් නොවේ
පුරා දින හයක්,
මම.
6.12.2011
ඉවසීම
share: facebook | twitter | pinterest
Labels:
Poems\කවි
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment