පාළුව

පාළුයි, හරිම පාළුයි
හැම තැනම.
අඳුරුයි, හරිම අඳුරුයි
හැම තැනම.
පාළු අඳුර හිරවෙනවා
හිත් ගුලිය ඇතුළට
තව තවත්.

කිරි සුවඳක් එවාලා
මුදු තෙපුලක් එවාලා
ඈත ඉඳන් හෝ අත වනාලා
ගලවාගන් මා
මේ පාලුවෙන්
මේ අඳුරින්
මොහොතක්,
එක් මොහොතක්.

අඩ සඳුන් නළල් මත දරන්නී

අඩ සඳුන් නළල් මත දරන්නී   
මිගු නුවන් බැළුම් නිති හෙලන්නී
රැඟුම් දෙන හසුන් ලය හිඳින්නී
කොතන කොයි ඉසව්වේ වසන්නී

කියඹු වැල් පිට තලා දුවන්නී
රත් නෙළුම් දෙතොල් මත පිපෙන්නී
පුලුළුකුල ගමන් මන බඳින්නී
කොතන කොයි ඉසව්වේ වසන්නී

මුදු තෙපුල් සවන් මත් කරන්නී
මකරන්ද මුදු සුවඳ හමන්නී
සඳ පහන් රැයක නිදි වරන්නී
ගත සිතේ පහන් සුව සදන්නී

නුඹ අතේ වරද නැත

එපා තව රිදවන්න
නුඹ ලපටි සිත් මඩල
දවාලයි ඒ සුසුම්
මගේ සියොලඟ නිබද
මට එපා නුඹ එපා
කියූ ඒ අතීතය
මතක අවසන් නොවේ
රිදුම් දී මා දෙනෙත
නුඹ අතේ වරද නැත
ලපටි නුඹ දන්නේ නැත
යම් දිනක හෙට දවස
නුඹට එය දැනෙනු ඇත

මට නොවනා නුඹ

නුඹ දෙනෙත් දකින්නේ
ඈ දෙනෙත් මැවෙන්නේ
නුඹ සුවය දැනෙන්නේ
ඈ සුවඳ සොයන්නේ

මා තුරුල නුඹට ඇත
ඈට උණුසුමක් නැත
මා සෙවණ නුඹට ඇත
ඈට හව්හරණ නැත

නුඹ දෙනෙත් දකින්නේ

නුඹ රුහිරු මගෙ නොවේ
එත් නුඹ මා ලඟයි
ඈ රුහිරු මගේ තමයි
එත් ඈ මට දුරයි

නුඹ දෙනෙත් දකින්නේ

හිනාවෙයන්

ඇයි ඔතරම්
බුම්මාගෙන
අඳුනන්නේ නෑ වාගේ
හිනාවෙයන්
හිනාවෙයන්
අතීතයේ කළා වගේ,
ඈත ඈත අතීතයේ
හිරු සඳු නැති
හිරු සඳු ඇති
ඒ ලෝකේ
මා සමඟින්
නුඹ සිටියා
මතකයි මට
මේ අද වාගේ.
රැවටීම්
ගැරහීම්
මහ මුසා
සිත් තැවුල්
ඕනේ නෑ
තවත් මට,
වංකකම දැක්කේ මම
නුඹගෙන් විතරයි,
අතීතයේ කළා වගේ
හිනාවෙයන්.
නුඹ දන්නේ
නෑ එහෙනම්
අලුත් ඉරක්
අලුත් සඳක්
දැක්කා මම
නුඹ දෙතොල්
මත රැඳුනු.
අන්න එහෙම
අන්න එහෙම
හොඳටෝම හිනාවෙයන්
කොක් හඬලා
හිනාවෙයන්
හොඳටෝම
හොඳටෝම.

බුදු සිසිල දැනීයන්

වෙසක් සඳ පායලා
වෙනදාටත් වඩා
විශාලෙට.
වෙසක් සඳ පායලා.
කිරි සිනා නැත.
කිරි සුවඳ නැත.
බුදු සිසිල දැනෙයි මට.
බුදු මිහිර ඇසෙයි මට.
මට දැනෙන
බුදු සිසිල
මට ඇසෙන
බුදු මිහිර
දැනීයන්
ඇසීයන්
මට වගේ
මගේ පුතුට.

වෙසක් සඳ හා පුතුන්

හිනැහෙනවා
පෑයු මහ වෙසක් සඳ,
වෙනදාට වඩා
පායලා මහ ලොකුවට
ආකාසේ පුරාවට,
මහා ලොකු වෙසක් සඳ.
සඳ කැලූම් ගලනවා
බුදු සිසිල ගලනවා.
ගං ඉවර අද්දරින්,
සනසවා සිත
සනසවා ගත.
සැහැල්ලූයි දෙවුර මට.
කිරි සුවඳ
කිචි බිචිය
බරක් නැත
දෙවුර මත.
පායද්දී වෙසක් සඳ
ලබනවර මේ වගේ
දැනීයන්
මහ බරක් දෙවුර මත.
කිරි සුවඳ
කිචි බිචිය
ගලනු ඇත
හිස් උඩින්
මහ බරට.
සඳ සිසිල
බුදු සිසිල
සඳ සුවඳ
බුදු සුවඳ
දැනීයන්
මගෙ පුතුට.

අවුරුදු

බක්මහේ
වැස්ස ගලන
සුනිල් දිය පාරට
ගිහින් දැම්මා
පොඩි පොකුණේ
මාළු පැටව්
මහ රොත්තම.

මා වවුලෙක් පියාඹනවා

මා වවුලෙක්
පියාඹනවා.
ජීවිත ගමනේ
සියලු දුක්ඛ දෝමනස්සයෝ
අත්විඳි
වියපත් මහල්ලෙකු
කතා බහක් කිසිත් නැතිව
බර අඩි තබමින් සෙමින් සෙමින්
මඟ යන්නා සේ,
ඈත මෑත ඉම නොපෙනෙන
විසල් අහස මැද
මන්දාරම්
අඩ අඳුරේ
මා වවුලෙක්
පියාඹනවා.
දිගු පියාපත් සලා
හාවක් හූවක් කිසිත් නැතිව
මා වවුලෙක්
පියාඹනවා.

ජීවිතයත් මහ වැස්ස වගේ

ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ,
කොහෙන්ද එන්නේ
කොතැනද යන්නේ
නෑ දන්නේ.
පොරෝනෙට ගුලිවෙච්ච
කිරි සිනා
හඬ ඇසුනා,
අතීතයේ බක්මහේ
මගෙ සුවඳ
මම වින්ඳා.
ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ.
මහ අහස කළුවුණා
විදුලි එළි විහිදුණා
ගස් වැල් ද අඹරවා
හෝ හෝව පැතිරුණා
තෙත්කරන් මහ පොළොව
අහස්දිය රජවුණා.
අදත් ඒ වගේමයි,
මහා වැසි වැටෙනවා
අහස් දිය ගලනවා.
එත්
ළගක නෑ කිරි සිනා
කොතැනකද දන්නේ නෑ.
ජීවයක් කිසිත් නැති
ජීවිතය ගලනවා.
ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ.

වෙනස

වෙහෙර දොර අත ලඟයි
යන්න එහි සිතක් නැත
පැන්කලේ කොනක ඇත
සිඟිති දෑ එතැන නැත
සුමුදු වැලි මළුව ඇත
සුවඳ දුම් කූරු නැත
වෙහෙර දොර අත ලඟයි
යන්න එහි සිතක් නැත

මම දන්නා පුංචි පුතෙක්

හුරතලේට
කතා ගොඩක්
දෝරේ ගලනවා.
මහ වෙහෙරට
ඔබ්බෙන් ඇති
මහ පාරේ
මහ දවාලෙ
මා පසුකර
මම දන්නා
පුංචි පුතෙක්
කොහෙදෝ යනවා,
මා ගැන
කිසි වගක් නැතිව
මම දන්නා
පුංචි පුතෙක්
මා පසුකර
හැමදාමත්
ඉරිදා දවසේ
මහ දවාලෙ
කොහෙදෝ යනවා.

පුර පෝයට පායන සඳ

පුර පෝයට පායන සඳ
දුවලා ගිහින් සොයන්න
මා ළග නැති මගෙ උණුසුම
ඉන්නවාද බලන්න

ලයට උඩින් තුරුළු කරන්
නැත උණුසුම විඳින්න
කිරි සුවදක් අහලක නැත
එපා ඒක කියන්න

පුර පෝයට පායන සඳ

සමනල්විය එළැඹි දිනේ
එපා දෙනෙත තෙමන්න
දෙතැනක අප තනිවුණාට
එපා දොසක් කියන්න

පුර පෝයට පායන සඳ