ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ,
කොහෙන්ද එන්නේ
කොතැනද යන්නේ
නෑ දන්නේ.
පොරෝනෙට ගුලිවෙච්ච
කිරි සිනා
හඬ ඇසුනා,
අතීතයේ බක්මහේ
මගෙ සුවඳ
මම වින්ඳා.
ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ.
මහ අහස කළුවුණා
විදුලි එළි විහිදුණා
ගස් වැල් ද අඹරවා
හෝ හෝව පැතිරුණා
තෙත්කරන් මහ පොළොව
අහස්දිය රජවුණා.
අදත් ඒ වගේමයි,
මහා වැසි වැටෙනවා
අහස් දිය ගලනවා.
එත්
ළගක නෑ කිරි සිනා
කොතැනකද දන්නේ නෑ.
ජීවයක් කිසිත් නැති
ජීවිතය ගලනවා.
ජීවිතයත්
මහා වැස්ස වගේ.
4.09.2012
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment