අභාග්‍යය

අසාවෙන්
ඈත් කළා
තිසරපට,
තියාගෙන
දහසක් දේ
හිත
ඇතුළේ.
ගඟට කැපූ ඉණි වගේ!
තණ අග පිනි වගේ!!
හිතු හිතූ දේ
සුන්වුණා.
බැංකුවක්,
පුංචිම
පුංචි බැංකුවක්,
ඒක ඇතුළේ.

පැතුම

සතියකට
වරක් හෝ
ඇවිදින්,
හාවක් හූවක්‌ නැතිව
මහා බර කල්පනාවක්
ආරූඩ කරගෙන,
සුරතල් ඇඟිලි තුඩින්
නොයෙක් රූප
අඳිනා තෙක්
බලාන ඉන්නවා,
පින්සල්
දිය සායම්
හා
කඩදාසි,
ඉස්තෝප්පුවේ
මේසය උඩ